میکروسکوپ گوهر شناسی G5

میکروسکوپ گوهر شناسی G5 : این میکروسکوپ با بزرگنمایی 80 برابر و تصاویر بدون کشش، به همراه گیره و دارکفیلد خود، انتخاب محبوبی برای گوهرشناسان می باشد.

بیشتر بخوانید :

جواهرشناسی یا گوهرشناسی

گوهرشناسی (جواهرشناسی): دانشی است که به مطالعه جواهرات و سنگ‌های قیمتی طبیعی و مصنوعی می‌پردازد. این دانش در زمرهٔ علوم زمین قرار می‌گیرد و شاخه‌ای از کانی‌رشناسی به‌شمار می‌آید. برخی از جواهرسازان به‌طور آکادمیک آموزش گوهرشناسی دیده‌اند و صلاحیت این را دارند که گوهرها را شناسایی و ارزیابی کنند.

برخی از سنگ‌های قیمتی

اولین آزمایشگاه گوهر شناسی ارائه‌کنندهٔ تجارت جواهر در سال ۱۹۲۵ میلادی در لندن تأسیس شد. اکنون آزمایشگاه‌های بیشماری در سراسر دنیا وجود دارد که حتی به تجهیزات و تجربیات بسیار زیادی نیاز دارند. چالش‌های جدیدی نظیر بهسازی گوهرها، سنتتیک‌های جدید و سایر موارد را شناسایی کنند.

آزمایشگاه مسافرتی

اغلب دشوار است تا قضاوتی کارشناسانه از آزمایشگاه‌های معمولی به دست آید.

تجزیه و تحلیل و برآورد در تجارت گوهر سنگ‌ها معمولاً به موقعیت بستگی دارد. گوهر شناسان ماهر و خریداران گوهر سنگ، لابراتوارهای سیار استفاده می‌کنند، که در حالت سفر تمامی ملزومات ضروری را یک جا دارا می‌باشند.

چنین آزمایشگاه‌های مسافرتی تجهیزات سیال خود را دارا می‌باشند، که آن‌ها را مستقل می‌نماید. آن‌ها همچنین مناسب برای سفر گوهر شناسان می‌باشند.

گوهر سنگ‌ها

گوهر سنگ‌ها در واقع بر اساس ساختار کریستالی خود، وزن مخصوص،ضریب شکست و دیگر خواص نوری،مانند پلوکروزیم (پدیدهٔ چند رنگی) دسته‌بندی می‌شوند. ویژگی فیزیکی سختی، توسط مقیاس غیر خطی سختی موس برای سختی کانی‌ها تعیین می‌شود.

گوهر شناسان این فاکتورها را در حال ارزشیابی و تخمین برش و جلای گوهر سنگ‌ها مطالعه می‌نمایند.

مطالعهٔ میکروسکوپی گوهرشناسی ساختار درونی، برای تعیین این مورد به کار می‌رود که کجا یک گوهر سنتتیک است یا طبیعی. این کار با ظاهر شدن ناخالصی‌های سیال طبیعی انجام میشود.

تا حدودی اندازه‌ای بخش بیرونی کریستال‌هایی که مدرکی از بهسازی حرارتی به منظور افزایش رنگ دارند انجام می‌شود.

تجزیه و تحلیل طیفی برش گوهر سنگ‌ها نیز اجازه می‌دهد تا گوهر شناس به درک ساختار اتمی و تعیین منشأ آن که فاکتور مهمی در ارزش‌گذاری گوهر سنگ می‌باشد نائل گردد.

به عنوان مثال، یک یاقوت سرخ برمه نسبت به یک نوع تایلندی واریانس فعالیت داخلی و بصری را آشکار خواهد ساخت.

زمانی که گوهر سنگ‌ها به حالت راف یا تراش نخورده هستند، گوهر شناس ساختار بیرونی را مطالعه می‌کند؛ سنگ میزبان و تجمع کانی؛ و رنگ طبیعی و جلاء. در ابتدا، سنگ به وسیلهٔ رنگ آن، ضریب شکست، خاصیت بصری، وزن مخصوص، شاخص انکسار نور و آزمایش ویژگی‌های درونی تحت بزرگنمایی شناسایی می‌شود.

شناسایی عمومی سنگ ها

گوهر سنگ‌های با رنگ مشابه دستخوش آزمایش بصری غیر مخرب می‌شوند تا اینکه تنها یک امکان شناسایی باقی بماند. هر آزمایش تنها، یک دلالت‌کننده است.

به عنوان مثال، وزن مخصوص یاقوت ۴٫۰۰، شیشه ۳٫۱۵–۴٫۲۰ و کوبیک زیرکن  ۵٫۶–۵٫۹ می‌باشد؛ بنابراین به راحتی می‌توان تفاوت میان کوبیک زیرکن و دو مورد مذکور را گفت، اگر چه همپوشانی بین شیشه و یاقوت وجود دارد.
و با تمامی مواد طبیعی موجود در آن‌ها، هیچ‌یک از دو گوهر یکسان نمی‌باشند.

شناسایی از طریق ضریب شکست

یک رفراکتومتر دستی سنتی در گوهرشناسی

یک آزمون برای تعیین هویت گوهر اندازه‌گیری انکسار نور در گوهر می‌باشد. هر ماده دارای یک زاویهٔ حساس می‌باشد که بالای آن نقطه را نور به داخل منعکس می‌گردد. این را می‌توان اندازه‌گیری کرده و برای تعیین هویت گوهر استفاده نمود. به‌طور کلی ضریب شکست به وسیلهٔ رفرکتومتر اندازه‌گیری می‌شود. همچنین می‌توان از یک میکروسکوپ برای اندازه‌گیری استفاده کرد.

شناسایی از طریق وزن مخصوص

وزن مخصوص به عنوان تراکم نسبی شناخته می‌شود. وزن مخصوص بسته به ترکیبات شیمیایی و نوع ساختار کریستالی تغییر می‌کند. مایعات سنگین با وزن مخصوص معین برای تست گوهر سنگ‌ها استفاده می‌شود.
وزن مخصوص با مقایسهٔ وزن گوهر در هوا با وزن گوهر معلق در آب اندازه‌گیری می‌شود.

شناسایی از طریق طیف نما

این روش یک اصل مشابهی را برای چگونگی کار یک منشور در جداسازی نور سفید به طیف‌های رنگی آن استفاده می‌کند. اسپکتروسکوپ گوهرشناسی برای تجزیهٔ جذب انتخابی نور در گوهر استفاده می شود. زمانی که نور از محیطی به محیط دیگر عبور می‌کند، خم می‌شود. نور آبی بیشتر از نور قرمز خم می‌شود. میزان انحراف نور به مادهٔ گوهر بستگی دارد.

عوامل رنگ یا کروموفورها خم‌ها را در طیف نما یا اسپکتروسکوپ نشان می‌دهند و عنصری را که در رنگ گوهر دخیل است را مشخص می‌کنند.

گوهرشناسی در ایران

تاریخ دقیق گوهرشناسی در ایران مشخص نیست. ولی از آنجایی که ایران خاستگاه سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی خاصی مثل فیروزه نیشابور یا عقیق خراسانی است

و همچنین در دوران‌هایی سازندگان رکاب انگشتر با سبک خاص آن دوره فعالیت داشته‌اند، می‌توان گفت که ایران یکی از کشورهای با قدمت و با سابقه طولانی در زمینه گوهرشناسی می‌باشد.

از دانشمندان برجسته این علم می‌توان به ابن سینا ،ابوریحان بیرونی و خواجه نصیرالدین طوسی اشاره کرد.
با گذشت زمان، در ایران نیز توجه به این سنگ‌ها بیشتر شد.  با وجود معادن فیروزه و عقیق در ایران، این دو سنگ بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌است.

از آنجایی که در زمان‌های گذشته امکان ساخت سنگ‌های قیمتی مصنوعی (سنتاتیک) وجود نداشته، گوهرشناسی در گذشته به صورت نامگذاری بر روی گوهرهای موجود مانند الماس و یاقوت و زمرد و زبرجد و عقیق و فیروزه و لعل و… انجام می‌گرفت. به عنوان مثال، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، عقیق شجر، عقیق سلیمانی، عقیق بابا قوری  و … در این دسته نامگذاری‌ها قرار می‌گیرند.

کتاب «تنسوخ نامه ایلخانی» نوشتهٔ خواجه نصیرالدین طوسی در قرن هفتم هجری از اولین کتاب‌های گوهرشناسی دنیا نیز می‌باشد.

موسسات گوهرشناسی

• ادامه مطلب…